اتاق آبی

دوستت دارم،جای خالی ت تو همه‌ی لحظه‌هام حس میشه،انقدر دوستت دارم که با تبریک تولدی که دیشب گفتی و خواستی اولین نفر باشی تولد ۲۵ سالگی م به بهترین تولد عمرم تبدیل شد،راست می‌گفتی ۲۵ سالگی بهترین سال عمرم ه،چون اول ش با تبریک تو شروع شد،امیدوارم آخرش اتفاق‌های خوبی بیفته برام،منظورم از اتفاق خوب ؟ معلوم‌ه دیگه، از تو خوب تر داریم آخه؟

کاش میتونستم بهت بگم بمون،بمون چون دوستت دارم انقدر که نمی‌تونی باورش کنی ، بمون چون وقتی هستی حالم عالیه، بمون چون فقط حرف زدن با تو آرومم میکنه،بمون چون حیفه بری با یکی دیگه،بمون چون نبودنت ترسناکه،خواهش میکنم.

آسمان می‌گه: "اگه مسیرها یکی باشه تو و من از کیلومترها دورتر به هم وصل خواهیم شد،و اگر مسیرها یکی نباشه حتی اگه بخواهیم هم وصلی در کار نیست."و تو اونی هستی که باید به زور هم مسیرت بشم،به زور.

امروز مصیب یه حرف قشنگی بهم زد که دل‌م می‌خواد این جا بمونه و کسایی که اینجا رو می‌خونن بخوننش(مخصوصا تو مریم عزیزم):